A ltın ve gümüş sikkelerin birlikte kullanıldığı zamanlarda insanlar altın olanı saklamış, gümüş olanı harcamış. Neden? Çünkü insanların değerli olanı elde tutması, değersiz olanı ise elden çıkarması oldukça rasyonel bir davranış. İşte rasyonel olan bu davranışı, 16.yy’da İ ngiltere'de Kraliçe I. Elizabeth'in mali danışmanı olan Sir Thomas Gresham, “kötü para, iyi parayı kovar” ifadesiyle ekonomik bir yasaya dönüştürmüştür. Gresham yasası, yazılı (nominal) değerleri a ynı fakat külçe değerleri farklı iki paradan, külçe değeri yüksek olan paranın piyasadan (dolaşımdan) çekilmesidir. Nominal değer ve külçe değeri ne demektir? Örneğin bir madeni paranın üzerinde “5 TL” yazıyorsa bu onun nominal değeridir. Külçe değeri ise paranın yapıldığı metalin (altın, gümüş, bakır, nikel vs.) piyasa değeridir. Yani parayı eritip sadece metal olarak sattığınızda elde edeceğiniz değerdir. Örneğin elinizde iki adet 5 TL’lik madeni para var. Biri gümüşten, diğeri nikelden yapılmış olsun. İki...
Oyun Sevgisi vs Yeni Nesil Sorulu Ödevler
Adında yeni nesil lafzı geçen kitapları, soru bankalarını, topunu da, çöpe atasım geldi dün.
Nasıl bir kölelik hâlidir bu?
Eğitimin çürümüşlüğü ile öğretmenlerin basiretsizliği et ile
tırnak olmuş adeta.
Veli toplantılarının baş gündem konusu -sözde- yeni nesil sorulu
kitapların önerilmesi.
Önerdik diye almak zorunda değilsiniz tabii! Ama ödev verirsem
yapmak zorundasınız tabii ki!
Veli whatsapp gruplarının en sevilen, bol katılımlı tartışma konusu, satın alınacak
olan -sözde- yeni nesil sorulu kitaplar…
Bilmem hangi yayınevininkisi daha iyiymiş falan-filan…
Yeni nesil sorulu kaynak kitap önermeyen öğretmen,
niteliksiz, kıymetsiz öğretmen adeta!
Varımız yoğumuz; yeni nesil sorular ve onların kitapları...
Öğretim, öğretim olmaktan çıkmış. Özünden ayrılmış.
Eğitim mi? Ha onu uzun zamandır arıyorum. Okullarda pek bir pratiğini göremediğim bir kavram, eğitim.
Gün be gün deliriyorum.
Bir delinin hâlinden ancak bir velî anlar, diye yazıyorum dağlara-taşlara. Ve bir de bloglara...
Her gün bilmem kaç tane, yeni nesil soruların çözülmesi
önerilmekte.
Yazıyorum. Yazıyorum. Anlatamıyorum bir türlü.
Belki kızımın mısralarında sesini duyarsınız.
Oyun Sevgisi
Oyun oynamayı çok severim.
Başka bir şeyden pek eğlenmem.
Oyun oynayınca çok eğlenirim.
Seni çok seviyorum oyun.
İyi ki varsın oyun.
Seninle çok eğleniyorum.
Umarım asla yok olmazsın.
Sensiz çok sıkılıyorum. (Kızım, Yaş 8, İlkokul 3.sınıf
devlet okulu öğrencisi)
***
Okulun işlevi, çocuğa “soru çöz”, gözünü sevdiğim “yeni nesilli
soru çöz” baskısı yapmak/yaptırmak olmamalı.
Öğretmen, öğretir. Her ne öğrenilecekse çocuk okulda/sınıfta
öğrenir.
Okulda/sınıfta öğrenmediğini çocuk, eve verilen ödev yoluyla zaten öğrenemez.
Peki, bunun oluru nedir? Oluru şudur:
İlköğretim çağındaki (6-14 yaş grubundaki) çocuklar,
okulda/sınıfta öğ-ren-di-ği-ni ancak ve ancak ödev yoluyla pe-kiş-ti-rir. Hepsi bu!
Evde milyon tane yeni nesil soruya işaret konmuş olmasının
adı, öğrenme değildir. Öğretmek hiç değildir.
***
Daha birkaç gün önce 8 yaşındaki kızım (henüz ilkokul 3.sınıfta), “anne ben yeni nesil sorularını hiç anlayamıyorum” dedi.
Kime dedi?
Bana dedi. Bana ya! Bana.
Kendi çocuğuma,
çok ama çok üzüldüm.
Oyun sevgisi isimli şiiri yazan kızım, bana “ben bu yeni nesil sorularını anlayamıyorum” diyor.
Ne yapıyorsunuz kızıma?
Ben çocuklarımın yeni nesil sorular çözmesini istemiyorum.
Vallahi de billahide ilkin, kendi sorunlarını kendilerinin çözmesini istiyorum.
Çocuklarıma kendi sorunlarını, büyüdüklerinde ise toplumun
sorunlarını nasıl çözmeleri gerektiğinin öğretilmesini istiyorum. Varsın hiç eski/yeni nesil soru çözmesinler!
***
Neredeyse her gün düşüncelerimde, yeni nesilci eğitim sistemimizle kavga ediyorum .
Yoruluyorum. Yoruldum be!
